15 miljoen mensen

Jawel, we zijn heel aangekomen! Na 10,5 uur viegen en nog een kleine overstap op Dubai zijn we in Calcutta beland. De zeer luxe vlucht (3-gangen diner, eigen tv, 200 films, computerspelletjes, sfeerlicht en sterrenhemel) beloofde veel goeds, maar aangekomen op de luchthaven was het toch Incredible India. Zo ook onze hotelkamer. Zeg maar 'hotelkelder'... Volgens de omschrijving 2 overnachtingen in een comfortabel hotel, dat ook nog de naam Heaven heeft. Nou, als dit heaven is, dan wordt de rest van de reis hell. Tot overmaat van ramp moet ik ook nog mn bed delen, omdat niemand hier begrijpt dat mn vader niet mn husband is.

En dan kom je dus compleet versleten aan in je schorriemorriehotel en stort je neer op je veel te kleine bed in je kelderkamer en denk je heel even: "Waar ben ik aan begonnen?"

Maar dat is maar van korte duur, want wat is India toch Incredible! Calcutta heeft zo'n 15 miljoen inwoners, die zich allemaal verplaatsen met taxi, bus, riksja of tuktuk. En deze hebben allemaal een claxon. Dit even om een beeld te schetsen van de verkeersituatie (en laat onze kelderkamer nou ook heerlijk aan de hoofdstraat liggen...) Tussen door nog hier en daar een koe, een tram uit t stenen tijdperk en om de chaos compleet te maken hebben ze hier nog riksja's die voortgetrokken worden door magere, uitgehongerde, oude mannetjes. Calcutta is relatief veilig. Oversteken niet... Verstand op nul en gaan.

Gewapend met de reisbijbel van Oost India, gaan pa en ik de stad verkennen. Met ons richingsgevoel raken we natuurlijk hopeloos verdwaald in de smalle, overvolle steegjes, waar het dagelijks leven even stilstaat wanneer wij voorbij lopen. Het is wel duidelijk dat hier zelden een toerist verdwaalt. Met grote ogen worden we aangestaard en af en toe durft iemand zn engels op ons uit te testen. Maar daar worden ze bij pa niet veel wijzer van. 's Avonds besluiten we maar richting restaurant te gaan lopen, aangezien taxis ons weigeren mee te nemen. Het is verbazingwekkend hoeveel mensen hier op straat leven. Hele gezinnen slapen gewoon op de stoep. Dit terwijl de elite zich om de hoek volpropt met MCDonalds, KFC en Lavazza koffie.

Terug in mn hotel blijkt mijn bed bij nader inzien toch nog niet zo slecht...

Dag 2 in Calcutta worden we met een auto de stad door gereden. De chauffeur manoevreert zich kundig tussen de trams bussen en taxis door. We bezoeken tempels, smalle straatjes, boekenmarkten en nog meer tempels, en het mooiste is iedere keer weer de communicatie met onze chauffeur. Zn Engels is een mengeling van engels en hindi. Inglish... en niet te volgen. Hij vertelt dat we naar een bookmarket gaat en een coppiehouse. Een coppiehouse lijkt mij een drukkerij ofzo, maar bovenaan de trap blijkt het een koffiehuis te zijn..... Met, natuurlijk, alleen maar koffie.
In de botanische tuin zou een teagarden zijn. Leek mij wel lekker na de koffie. Het park blijkt groter dan verwacht en we besluiten op de borden Cafetaria te volgen. Dat klinkt tenminste lekker en beter dan alle andere woorden op de bewegwijzering. Na zo'n 20 minuten tussen de bomen te hebben gelopen, nog geen kroket gezien, wel een slang die voor mn voeten wegschiet. De teagarden blijkt bij navraag niet te bestaan, wel een garden vol trees (t cafetaria was er ook niet, zal wel een boomsoort geweest zijn.... We lunchen voor 2,50 eur en vervolgen onze weg richting t Victoria Memorial, een kruising tussen t US Capitol en de Taj Mahal. Het witte marmeren gebouw is prachtig, maar de Indiers vinden ons veel leuker voor op de foto, dus we doen maar wat kiekjes.

Calcutta is een stad vol tegenstellingen, waar de mensen op straat liggen voor de Jaguar showroom, met MCDonalds en de typische indiase eetstalletjes.

One of de nicest things about life, is the way we must regularly stop whatever it is we are doing and devote our attention to eating.