Van kakkerlak tot koe
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
05 November 2011 | India, Puri
Gisteren zijn we op de trein gezet in Calcutta. Een gemiddeld station in India is een soort van hel. Je belandt in een krioelende mensenmassa, die allemaal haast lijken te hebben en niemand kan vertellen welke trein waar heen gaat. Ik heb al buikpijn bij het idee dat ik weer in een trein moet. Maar dit keer brengt onze chauffeur ons keurig naar het station, perron en zorgt er zelfs voor dat we in de goede coupe en op de juiste stoel terecht komen. Walhalla! Of de treinreis boeiend was? Geen flauw idee. De ramen waren zo smerig dat het onmogelijk was er doorheen te kijken... Verder hadden ze de airco volop aanstaan, waardoor ik met vest en sjaal nog steeds half bevroren aan kwam. Op het eindstation in Bhubaneswar werden we na zo'n 8 uur treinen opgehaald. Het hotel blijkt nu echt paradijs! Twee bedden, lekker licht, een grote kamer, vriendelijke mensen en... kakkerlakken. Ach, dat zijn ook maar gewoon beesten.
Na een nacht in dit paradijselijke hotel en een Indiaas ontbijt met linzen (Hmmmmm, wat hou ik hier toch van...), worden we weer vroeg verwacht om met auto en gids richting Puri te vertrekken. Onderweg rijden we door een oase van palmbomen, rijstvelden en meertjes met sprookjesachtige, knalroze lotusbloemen. Wat is het toch lekker om de stad even te vergeten. Helaas hebben we een gids die de rust verstoord. Hij praat te veel, vindt zichzelf uitermate interessant en heeft volgens hem de bijzondere taak om op ons te passen. Nu is dat bij ons een behoorlijke dagtaak, want daar houden wij namelijk niet zo van. We proberen dan ook iedere keer onder zn aandacht te ontsnappen. Maar hij blijft volhouden; houdt de deur open, helpt met oversteken, kijkt of we niet plat worden gereden, stuurt bedelaars zonder pardon weg en waakt erover dat mensen stiekum foto's van ons gaan maken. Fijn zo'n bodyguard. Daarnaast staat hij erop dat hij een paraplu boven mn hoofd houdt tegen de zon. Ook hier ontkom ik niet aan. Zo zijn wij bij de peace pagode en de Jagannath Mandir in Puri bijna de grootste bezienswaardigheid. De tempel in Puri is een enorm complex, waar iedere dag duizenden pelgrims een bezoek aan brengen. Als niet Hindu kom je de tempel helaas niet binnen, maar op het plein bij de ingang valt genoeg te beleven. Van pelgrims, tot verkopers, tot bedelaars, tot koeien, je kan ons hier de hele dag parkeren. Gewoon lekker mensen kijken. Met een fietsriksja laten we ons terugbrengen naar de auto. De man trapt zich wezeloos met ons en de gids achterin. Maar daar heeft hij dan wel weer 20 rupee mee verdiend (nog geen 0,50 cent)...
Na een nacht in dit paradijselijke hotel en een Indiaas ontbijt met linzen (Hmmmmm, wat hou ik hier toch van...), worden we weer vroeg verwacht om met auto en gids richting Puri te vertrekken. Onderweg rijden we door een oase van palmbomen, rijstvelden en meertjes met sprookjesachtige, knalroze lotusbloemen. Wat is het toch lekker om de stad even te vergeten. Helaas hebben we een gids die de rust verstoord. Hij praat te veel, vindt zichzelf uitermate interessant en heeft volgens hem de bijzondere taak om op ons te passen. Nu is dat bij ons een behoorlijke dagtaak, want daar houden wij namelijk niet zo van. We proberen dan ook iedere keer onder zn aandacht te ontsnappen. Maar hij blijft volhouden; houdt de deur open, helpt met oversteken, kijkt of we niet plat worden gereden, stuurt bedelaars zonder pardon weg en waakt erover dat mensen stiekum foto's van ons gaan maken. Fijn zo'n bodyguard. Daarnaast staat hij erop dat hij een paraplu boven mn hoofd houdt tegen de zon. Ook hier ontkom ik niet aan. Zo zijn wij bij de peace pagode en de Jagannath Mandir in Puri bijna de grootste bezienswaardigheid. De tempel in Puri is een enorm complex, waar iedere dag duizenden pelgrims een bezoek aan brengen. Als niet Hindu kom je de tempel helaas niet binnen, maar op het plein bij de ingang valt genoeg te beleven. Van pelgrims, tot verkopers, tot bedelaars, tot koeien, je kan ons hier de hele dag parkeren. Gewoon lekker mensen kijken. Met een fietsriksja laten we ons terugbrengen naar de auto. De man trapt zich wezeloos met ons en de gids achterin. Maar daar heeft hij dan wel weer 20 rupee mee verdiend (nog geen 0,50 cent)...
-
05 November 2011 - 18:22
Bas En Marian:
Als je nu niet een boek gaat uitgeven....
Wij liggen in tranenvan het lachen boven onze boerenkool. -
05 November 2011 - 19:04
Ha Buuv:
zo zitje op een steenworp en zo zitten we sowieso 20cm uit elkaar! Compleet andere wereld waar jij je in begeeft. Ben benieuwd naar de foto's. New York is geweldig! Een overeenkomst zijn de Indiers, die zijn hier overwegend taxi chauffeur. Gister nog in fatsoenlijk Nederlands er een stijf gevloekt, smerige afzetter :). groeten uit NY -
06 November 2011 - 11:40
Mama Lies:
zo lekker om jullie sappige verhaal te lezen! Maar nog leuker om jullie stemmen te horen, net ff lekker bijgekletst, julie hebben het prima daar en zijn de hit om mee op de foto te gaan! Ook wel eens grappig om zelf een bezienswaardigheid te zijn toch??? -
06 November 2011 - 19:59
Paul Van Dijk:
Yvonne
Je kunt niet alleen prachtig fotograferen, je schrijft ook heerlijk. Je voelt je meteen in India met je verhalen over drukte, verkeer, afspraken en voedsel, Ik blijf jullie op de voet volgen
Veel plezier, paul -
07 November 2011 - 11:46
Opa:
Nog klagen over onze spoorwegen? -
07 November 2011 - 12:55
Noortje En Ferry:
Hallo Yvonne en Gerard,
We wanen ons weer heerlijk mee op vakantie! Geniet met volle teugen en heel veel plezier. (die kakkerlakken missen we niet, overigens)
Groeten Noortje en Ferry -
15 November 2011 - 14:00
Ank Bakker:
Hoi Yvon en Gerard,
Leuke verhalen,moet echt lachen om de manier waarop jij schrijft,het lijkt of je er zelf bij bent.
Hier in Rotterdam en Arkel alles hetzelfde SAAI dus, liefs en dikke kus Ank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
