Motorpech
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
12 December 2011 | Laos, Vientiane
Vanmorgen afscheid genomen van Andrew en Mark. Zij gaan naar Cambodja. De afgelopen 2 weken hebben we een hoop lol gehad, en het is vreemd om elkaar dan gedag te moeten zeggen.
Helaas is er ondertussen nog geen vijfbaanssnelweg aangelegd, dus moeten Tor en ik dezelfde kronkelweg terug. Het lijkt allemaal spoedig te voorlopen totdat halverwege de bus stopt. Ik ga nog uit van een plasstop, maar als alle onderdelen weer uit de motor komen en iemand met een benzineslang aan de wandel gaat, ga ik me toch zorgen maken. De jongen vertrekt lopend naar het vorige dorp om daar een motorfiets te regelen om weet-ik-veel hoeveel km verderop een onderdelen-reparateur te zoeken. Dit kan uren duren... 1,5 uur later komt de jongen terug, worden alle onderdelen weer terug in de motor gestopt en kunnen we onze weg vervolgen. Nog geen uur van onze eindbestemming verwijderd is het weer feest. De motor wordt weer uit elkaar gehaald, alle onderdelen liggen als een puzzel op straat en het lijkt een eeuwigheid te duren voordat er eindelijk een grote grijze wolk uit de motor komt. Ik weet niet of dit een goed of slecht teken is, maar er komt in ieder geval geluid uit. De beloofde 4/5 uur durende busrit, is een 9 urige excursie geworden en het is donker als we aankomen. Gelukkig is er nog een bungalow vrij.
De laatste twee dagen Laos, geniet ik van t zonnetje, de rivier, een Engels leesboek over India (kijk niet raar op als ik daar nog beland), m'n hangmatje, t enorme varken dat hier iedere ochtend onder m'n bungalow graast, de bergen, zonsondergang en natuurlijk moet er de laatste dag nog even 'getubt' worden.
Mijn voornemen is om dit keer echt voor t donker het einde te halen. Ik weet de shotjes wiskey te ontlopen, relax wat in de zon, ontkom in bar 3 niet aan de merkstift van de barman, en voor ik t weet is m'n arm een tegoedbon, waarmee ik een Bucket voor een euro kan bestellen. Bar 3 is een groot feest. Iedereen staat volop te dansen, de muziek is goed, er is een soort duikplank en een swing-ding. Terwijl de een door de lucht zwiert aan een kabel (die je op tijd los moet laten, om niet tegen de rotsen te pletter te slaan), springt de ander met of zonder salto naar beneden en dobbert de rest daaronder rustig naar de volgende bar. Al met al levensgevaarlijk, want t is een heel georganiseer om niet tegelijk en boven op elkaar in t water te belanden en alle tubes te ontwijken. Het is net een flipperkast. Ik geloof dat ik zo'n beetje de enige ben die niet durft te springen (ben ik echt zo'n schijtert?). Terwijl ik naar boven kijk (het is echt hoog), springt er net iemand plat met z'n lijf op t water. Het duurt even voordat hij boven water komt. Dan zie ik m drijven, met zn gezicht naar beneden. Hij wordt razendsnel (blijkbaar zijn er toch een paar nuchter) uit het water gevist en de kant op getild. Niemand kijkt op of om en het feest gaat gewoon door. Niet gek dat er overwogen wordt t hele tubinggedoe te verbieden. Het is voor mij wel even genoeg geweest, ik spring in m'n bandje en passeer alle andere bars. Na de laatste bar is er niets anders dan de bergen, het groene landschap en de rivier. En een paar fanatieke tubers, op 1 hand te tellen, die net als ik de eindstreep willen bereiken. Zo dobber ik heerlijk in m'n eentje de rivier af. Het is verder dan ik denk en nu de zon achter de berg is, is het ook nog eens steenkoud. Ineens zie ik iets vlakbij me boven t water opduiken. Ik kijk nog eens goed, knipper met m'n ogen, zweer dat ik nuchter ben, en het blijkt echt een slang! Nu ben ik niet bepaald bang aangelegd wat beesten betreft, maar een slang zie ik toch liever in een terrarium, eventueel nog in t gras, maar liever niet vlakbij m'n zwembandje. Ik peddel zo snel mogelijk naar midden van de rivier, en verzeker me ervan dat t beest niet m'n flubbershort in kan zwemmen. Iehhhh! De rivier is op sommige stukken heel rustig, waardoor je mee moet peddelen, op andere gedeelten ineens een stroomversnelling, waar je uit moet kijken voor de stenen die boven het water uitsteken. Na bijna twee uur drijven, en totaal verkleumd, heb ik, net voor t donker, het eindpunt bereikt.
Ik breng m'n bandje terug, ontvang keurig m'n borg, neem een warme douche en trakteer mezelf op een bord spaghetti met als toetje een overheerlijke crêpe met banaan, kokos en chocola (die kun je hier overal op straat kopen; jummie! Gelijk ook t antwoord op de vraag of ik ben afgevallen...).
Helaas is er ondertussen nog geen vijfbaanssnelweg aangelegd, dus moeten Tor en ik dezelfde kronkelweg terug. Het lijkt allemaal spoedig te voorlopen totdat halverwege de bus stopt. Ik ga nog uit van een plasstop, maar als alle onderdelen weer uit de motor komen en iemand met een benzineslang aan de wandel gaat, ga ik me toch zorgen maken. De jongen vertrekt lopend naar het vorige dorp om daar een motorfiets te regelen om weet-ik-veel hoeveel km verderop een onderdelen-reparateur te zoeken. Dit kan uren duren... 1,5 uur later komt de jongen terug, worden alle onderdelen weer terug in de motor gestopt en kunnen we onze weg vervolgen. Nog geen uur van onze eindbestemming verwijderd is het weer feest. De motor wordt weer uit elkaar gehaald, alle onderdelen liggen als een puzzel op straat en het lijkt een eeuwigheid te duren voordat er eindelijk een grote grijze wolk uit de motor komt. Ik weet niet of dit een goed of slecht teken is, maar er komt in ieder geval geluid uit. De beloofde 4/5 uur durende busrit, is een 9 urige excursie geworden en het is donker als we aankomen. Gelukkig is er nog een bungalow vrij.
De laatste twee dagen Laos, geniet ik van t zonnetje, de rivier, een Engels leesboek over India (kijk niet raar op als ik daar nog beland), m'n hangmatje, t enorme varken dat hier iedere ochtend onder m'n bungalow graast, de bergen, zonsondergang en natuurlijk moet er de laatste dag nog even 'getubt' worden.
Mijn voornemen is om dit keer echt voor t donker het einde te halen. Ik weet de shotjes wiskey te ontlopen, relax wat in de zon, ontkom in bar 3 niet aan de merkstift van de barman, en voor ik t weet is m'n arm een tegoedbon, waarmee ik een Bucket voor een euro kan bestellen. Bar 3 is een groot feest. Iedereen staat volop te dansen, de muziek is goed, er is een soort duikplank en een swing-ding. Terwijl de een door de lucht zwiert aan een kabel (die je op tijd los moet laten, om niet tegen de rotsen te pletter te slaan), springt de ander met of zonder salto naar beneden en dobbert de rest daaronder rustig naar de volgende bar. Al met al levensgevaarlijk, want t is een heel georganiseer om niet tegelijk en boven op elkaar in t water te belanden en alle tubes te ontwijken. Het is net een flipperkast. Ik geloof dat ik zo'n beetje de enige ben die niet durft te springen (ben ik echt zo'n schijtert?). Terwijl ik naar boven kijk (het is echt hoog), springt er net iemand plat met z'n lijf op t water. Het duurt even voordat hij boven water komt. Dan zie ik m drijven, met zn gezicht naar beneden. Hij wordt razendsnel (blijkbaar zijn er toch een paar nuchter) uit het water gevist en de kant op getild. Niemand kijkt op of om en het feest gaat gewoon door. Niet gek dat er overwogen wordt t hele tubinggedoe te verbieden. Het is voor mij wel even genoeg geweest, ik spring in m'n bandje en passeer alle andere bars. Na de laatste bar is er niets anders dan de bergen, het groene landschap en de rivier. En een paar fanatieke tubers, op 1 hand te tellen, die net als ik de eindstreep willen bereiken. Zo dobber ik heerlijk in m'n eentje de rivier af. Het is verder dan ik denk en nu de zon achter de berg is, is het ook nog eens steenkoud. Ineens zie ik iets vlakbij me boven t water opduiken. Ik kijk nog eens goed, knipper met m'n ogen, zweer dat ik nuchter ben, en het blijkt echt een slang! Nu ben ik niet bepaald bang aangelegd wat beesten betreft, maar een slang zie ik toch liever in een terrarium, eventueel nog in t gras, maar liever niet vlakbij m'n zwembandje. Ik peddel zo snel mogelijk naar midden van de rivier, en verzeker me ervan dat t beest niet m'n flubbershort in kan zwemmen. Iehhhh! De rivier is op sommige stukken heel rustig, waardoor je mee moet peddelen, op andere gedeelten ineens een stroomversnelling, waar je uit moet kijken voor de stenen die boven het water uitsteken. Na bijna twee uur drijven, en totaal verkleumd, heb ik, net voor t donker, het eindpunt bereikt.
Ik breng m'n bandje terug, ontvang keurig m'n borg, neem een warme douche en trakteer mezelf op een bord spaghetti met als toetje een overheerlijke crêpe met banaan, kokos en chocola (die kun je hier overal op straat kopen; jummie! Gelijk ook t antwoord op de vraag of ik ben afgevallen...).
-
15 December 2011 - 06:34
Mirjam:
Aaaah, je hebt gelijk dat je niet durfde te springen!!! Het reizen met auto of bus is ook hele onderneming zeg. Maar je komt toch elke keer op je bestemming. Geniet van de zon en de crepe banaan!
Doei, Mir. -
15 December 2011 - 07:23
Marianne:
Nu snap je zeker wel waarom iedereen bij bar drie blijft hangen...
Daarna komen de slangen Yvonne en de kou...
liefs van Bas en Marian -
15 December 2011 - 07:25
Marinus:
Volgens mij vergeet je de helft de vertellen Vonne maar dat komt nog wel.
Have fun....
MC -
15 December 2011 - 07:45
Esther:
Heey Yvonne, ik heb van gonneke je site gekregen en ben nu al je verhalen aan het lezen....Echt superleuk om te lezen en wat schrijverstalent heb jij!! Ik ben vanaf 1 januari in Thailand en we gaan ook nog naar Cambodja....Dus misschien ben je in de buurt?!?!? Have fun!! xx -
15 December 2011 - 10:40
Gonneke:
Lief zusje... Ik mis nu al de hillarische kerstkado's onder de boom. Gelukkig "spreek" ik je vaak, dus lijkt het niet alsof je zo ver weg zit!! Heb je al een mooi hotel uitgezocht voor je kerstnacht en diner?? Wel doen hè!! Of je koopt er gewoon een heleboel choco pannekoeken van..... Xxxxxxxxxxxxxxxxxccx -
15 December 2011 - 12:22
Lies:
Alweer zo'n verhaal waar de rillingen van over mijn rug lopen... Maar saai is het daar in ieder geval niet! Geniet maar! Toch is die Kerst zonder jou wel een beetje boel raar.......
Anemoon komt naar je toe en van haar krijg je van ons een superhug!! -
15 December 2011 - 14:18
Opa:
Ik heb,net als Marinus,ook het vermoeden dat je de helft maar aan ons laat weten.Toch vind ik al je verhalen geweldi9g.
Groetjes van Oma en Opa -
15 December 2011 - 16:40
Hoi Yvonne:
Ik heb vanmiddag Anemoon op het vliegtuig gezet Was heel gezellig. Zij had een uur vertraging maar is nu net opgestegen. Het is hier kwart over 5. In Amman moet zij toch wat wachten dus dat is nu wat korter We kwamen nog twee jongeren tegen die Anemoon vroegen om een beetje op hun moeder te passen in het vliegtuig hahaha omgekeerde wereld. Maar Anemoon heeft het direct toegezegd, dus wie weet krijg je er nog een gast bij morgen.
Liefs en ik hoor wel weer van jullie in Bangkok. Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
