De moderne priester

Helaas hebben we afscheid moeten nemen van Sarat, onze gids. Ik zal zijn verhalen echt missen, want hij wist ongelofelijk veel. Onze chauffeur zal ons naar Bhubaneswar brengen.

Onderweg stoppen we bij een vissersdorp. De vangst is net binnen gehaald en ligt tentoongesteld op t strand. Tientallen enorme roggen, vissen met tandjes en nog grotere exemplaren met uitpuilende ogen liggen klaar voor consumptie.

We nemen dit keer de snelweg. Het is ongelofelijk, maar nauwelijks gaten, af en toe een keer een spookrijder of een kudde koeien, maar over t algemeen prima te doen. Op sommige plaatsen is de weg een stuk afgesloten om de geoogste rijst te kunnen drogen.

Rond de middag komen we aan in Bhubaneswar, de hoofdstad van Orissa. Van de rust, schone lucht en natuur, zijn we nu weer in de chaos, viezigheid en het lawaai van de grote stad beland. Het is even omschakelen.

Rond schemering lopen we over de drukke hoofdweg. Het is spitsuur, overal getoeter en we moeten uitkijken dat we niet aangereden worden. De stoep is zo mogelijk nog gevaarlijker, aangezien hier grote gaten inzitten van een meter diep. De stad is op dit tijdstip grauw en grijs. Zodra t donker is en alle neonverlichting brandt, lijkt t ineens een vrij moderne winkelstraat. Adidas, levis, benneton, alles is hier vertegenwoordigd, behalve een mcdonalds (helaas...).
Overal op straat valt er wel iets te eten. Ik betwijfel of er hier überhaupt wel gekookt wordt. De kleine karretjes, vol met etenswaren, bieden voor een habbekrats een overheerlijke snack of maaltijd. Je eet t van een bordje gemaakt van bladeren, of krijgt t mee in een stuk oude krant. We wagen ons aan een variatie hartige hapjes, die we zo snel mogelijk uit de oude krant naar binnen werken. Een kraampje verderop doen we het toetje, oranjeachtige spiraalvormige, mierzoete koeken, die bijna druipen van de olie. We hoeven ze niet eens af te rekenen.

Van de 7e tot de 16e eeuw zijn in deze stad 5000 tempels gebouwd. De moghuls hebben hier in 1592 korte metten mee gemaakt en er zijn er nu nog maar tientallen over. Een snotneus van een jaar of 20, die zichzelf priester noemt, laat ons zijn tempel zien. Hij spreekt keurig Engels, draagt een witte sari om z'n middel en heeft een rode stip op z'n hoofd. Z'n verhaal wordt onderbroken door t gerinkel van z'n mobieltje, wat hij onder z'n witte sari vandaan tovert. Tuurlijk. Ook priesters gaan met de tijd mee. Verder heeft hij overdreven veel belangstelling voor de kamasutra en brengt zijn vakanties door in party place Goa... Of we wel even een donatie willen doen voor z'n tempel. Jaja.

Sommige tempels zijn een monument, andere nog steeds in gebruik. Allemaal zijn ze prachtig gedecoreerd met fijne beeldhouwwerkjes. Leeuwen, olifanten, nimfen, mannen, vrouwen en allerlei ingewikkelde standjes. Hier moeten duizenden mensen, jaren lang verwijderd van hun geliefde, hun fantasieën op hebben losgelaten. Pure porno.

De tuktuk die ons rondrijdt heeft stoelverwarming. Lekker bij deze temperatuur. We zitten met ons kont op de motor en moeten bukken om iets te kunnen zien. De laatste stop zijn de kunstig uitgehakte grotten. Ik heb geen zin meer in hele verhalen over ieder uitgehakt figuurtje (zeker niet omdat ik voor pa ook alles nog moet vertalen en alle ingekorte versies in t Nederlands een stuk minder klinken dan de oorspronkelijke), dus we nemen geen gids. Hierdoor is ons compleet ontgaan wie, wanneer en waarom deze grotten heeft uitgehakt tot kamers met prachtige deuren en decoraties.

We moeten tot 23 uur de tijd volmaken, omdat we geen hotelkamer meer hebben en pas vanavond op de trein gaan. Op weg naar t park, midden op een druk kruispunt, zit een man zonder benen en handen. We willen m wat geven, maar voordat pa t uit z'n zakken heeft, heeft de agressieve bedelaar het met z'n stompen al weggegrist.
Om half 8 gaan we richting restaurant. Dit lijkt laat, maar hier luncht iedereen rond 16 uur en dineren doe je pas om 21 uur of later, dus we zijn vroeg. De Chinees blijkt chiquer dan verwacht; de deur wordt opengehouden door een man in pak en er rennen 5 man bediening om onze tafel. Ik zit met m'n pikzwarte voeten in een verkeerde setting...

De trein heeft vertraging. We zitten op een goed verlicht, net station. Gelukkig wil onze chauffeur er zeker van zijn dat we in de goede trein belanden, dus hij rent met ons kaartje zenuwachtig over t perron, op zoek naar wat informatie over onze trein. Een half uur later dan gepland rijdt de trein t station binnen. De treinen zijn enorm lang en in de chaos die er ontstaat is t altijd een uitdaging de juiste coupe te vinden. Natuurlijk moeten wij met onze rugzakken het halve perron over rennen, maar eenmaal in de trein is t een en al rust. Ik slaap bovenin de trein. Dat is zeg maar t bed boven t normale zitbankje. T zitbankje wordt omgetoverd tot bed nr 2. Een (schoon) kussen, lakens en dekens behoren tot de standaard uitrusting in een nachttrein. Ik klauter naar boven, maak m'n bedje op en val, door t monotone geluid van de trein snel in slaap.