Special menu

Als jongeren het ultieme party-paradijs zouden moeten ontwerpen, zou het er ongetwijfeld zo uitzien: Zon, muziek, glijbanen, swings, springplanken, een kabbelende rivier, uitzicht op de bergen, emmers vol alcohol en een opblaasbare band. Meer heb je toch niet nodig? Ik geloof dat ik de gemiddelde leeftijd wel iets ophoog, maar dat mag de pret niet drukken.

Onze groep, is nog steeds compleet. Even een kort voorstelrondje: Tor, die ik in Bangkok opgepikt heb, omgedoopt tot de Egyptische sungod. Een echte Amerikaan die waarschijnlijk Europa niet op de kaart kan aanwijzen, om de dag z'n workout moet doen en zo min mogelijk geld uit geeft, door de achtergebleven kliekjes van anderen op te eten, en waar ik een kamer mee deel. Twee broers uit Denemarken, de Vikings, die hun ontbijt starten met een Bucket vol wiskey, en een wienerschnitzel (die volgens hen uit Holland komt...), maar dag 4 toch overgaan op icetea. Mark, een jonge, Schot die iedere nacht een nieuwe scharrel meeneemt naar z'n bungalow, die hij deelt met Andrew, de beschaafde Engelsman, die een paardenrace-advies-buro heeft en die dus zijn bed moet delen met Mark en z'n nieuwe aanwinst. Dan hebben we nog Bernadette, (Ber) en Dan, uit Engeland, geen koppel, gewoon vrienden. Zoals Engelsen op die leeftijd behoren te zijn: de hele dag dronken, vier dagen niet eten en slapen, alleen zuipen.

Het is (gelukkig) onmogelijk om de hele dag bij elkaar te blijven (aangezien ze je halverwege de dag niet meer herkennen), dus ieder heeft z'n eigen programma. Terwijl de rest weer dronken in een autoband dobbert, loop ik tussen de bergen en de koeien. Lekker landelijk, geen toerist te bekennen. Bij ieder huis staat een klein tempeltje, om de geesten gunstig te stemmen. Sommigen geesten eisen wel heel veel; flessen Franse wijn en sigaretten, tussen de bloemetjes en andere offers.

De tweede dag 'tuben', hebben we t voornemen verder te komen dan bar nr 3... Onderweg verlies ik zo'n beetje de hele groep en haal zo waar met Andrew, de Engelsman, de laatste bar. Bij iedere bar krijg je een gekleurd touwtje om je pols geknoopt. Velen zijn hier dus duidelijk al veel te lang. Ook krijg je bij iedere bar een gratis shotje en word je met merkstift helemaal onder gekledderd. Na een dag tuben, zie je er dus niet uit, maar het voordeel is dat niemand dat ook meer ziet.

Een band huur je voor 12 euro per dag. Breng je m voor zessen terug, krijg je 6 euro borg terug, maar dat haalt bijna niemand. Om 17.15 springen we in het water bij de laatste bar en dobberen we richting finish. De zon is echter achter de bergen, het water is koud en bij het eerst opvolgende strandje worden we aan de wal gehengeld en staat er een tuktuk klaar om ons terug te brengen.

De menukaarten die je 's avonds gepresenteerd krijgt, zijn wel heel 'special'; mushroomshakes, happy pizza's en opium tea, een korte samenvatting van t aanbod. De combinatie met 'buckets' vol alcohol, is volgens mij niet echt een goede, aangezien m'n kamergenoot midden in de nacht compleet de weg kwijt is. Het is een wonder dat hij de gammele houten brug heeft kunnen oversteken en speelt de rest van de nacht volleybal in z'n bed. Wanneer er een kat met veel kabaal onze bungalow passeert, denkt hij te worden aangevallen door een tijger. De dag erna is hij dikke vrienden met de toiletpot.

Dag vier in party paradise, slaan zelfs de vikings hun Bucket over als ontbijt en gaan over op de icetea. We huren met de hele bubs fietsen. Van die knalroze, met een mandje voorop. Ik word hier natuurlijk heel blij van, maar dat word al snel minder als we met die kinderfietsjes een parcours vol stenen moeten afleggen. Zes man, onder de blauwe merkstift, met allerlei gekleurde touwtjes om hun polsen, op een krakkemikkige, roze kinderfiets, hobbeldebobbel, langs schattige dorpjes, tussen de bergen, door t groene landschap van Laos, op weg naar de blue lagoon, 7 km verderop. Het is waarschijnlijk een zeer komisch gezicht.

De blue lagoon ligt tussen de bergen, is een plasje met inderdaad blauw water, in een oerwoudachtige setting, maar doet mij (door alle toeristen) meer denken aan een zwembad. De grot die erbij is, is een stuk interessanter. Onvoorbereid, met teenslippers dus, en zonder zaklamp, klauter ik omhoog. Het is zo steil, dat ik mezelf aan een soort bamboe stokken omhoog moet trekken. Gelukkig is het eerste gedeelte van de grot nog redelijk licht en volg ik de rest op m'n blote voeten (meer grip dan op slippers) over de glibberige stenen. We klauteren en kruipen tot het te donker wordt en gaan dan terug. Tor niet, hij gaat verder. Logisch, alleen, zonder zaklamp, water en route. Have fun! Inmiddels is iedereen eraan gewend dat hij steeds kwijt is, dus we maken ons er niet eens druk om. Voor t donker zijn alle fietsen weer keurig op tijd op plaats van bestemming.

De laatste dag tubing zijn er nog maar 3 over; Mark (de schot), Andrew (de Engelsman) en ik! De rest is afgehaakt of op doorreis. Ik probeer een gesprek aan te knopen met een Nederlander, maar we gooien er zoveel Engelse woorden tussendoor, dat t nergens meer op lijkt. Het is twee weken geleden dat ik Nederlands heb gesproken, dus moet ff omschakelen. Tor heeft besloten in een hangmatje te gaan genieten van een mushroomshake, samen met t Duitse koppel. Het is al donker als we terugkomen en zien Tor druk zoekende naar iets onder de houten brug. Hij is er van overtuigd dat daar een trol zit, waar hij bruggeld aan moet betalen...