Merry Christmas

De boot naar Koh Chang boeken we aan de ontbijttafel. De hele bende verdwijnt weer in een rugzak en een uur later brengt de ober ons naar de pier. Op het puntje van de steiger staat een enorme witte kerstboom, inclusief lampjes, slingers en kadootjes. Merry Christmas!

De slowboat is half leeg, waardoor we heerlijk op het bovendek in het zonnetje kunnen bakken. We passeren andere paradijselijke strandjes, het water is helder blauw, vissen in overvloed. Na twee uurtjes bobberen, komen we aan op de pier van Koh Chang. Een veel groter eiland dan het liefelijke Koh Mak. Gezien kerst hebben we al een maand geleden accommodatie op internet geboekt. De keuze was gering en we hebben geen flauw idee waar we terecht komen, maar alles is beter dan dakloos met kerst.

Het party-strand lonelybeach rijden we voorbij. Hier zitten we dus niet. Jammer. Twee baaien verder is dan eindelijk het Magic Resort. Ik hoop dat Hans Klok tevoorschijn komt en alle kinderen weg tovert. De tuin aan het strand doet me denken aan een overvolle camping in Frankrijk, waar iedereen met klapstoel, luchtbed en handdoek z'n eigen terrein afbakent.
Onze (veel te dure) bungalow is een afgrijselijk stenen gebouwtje, met het animatieteam in de voortuin. Na het grote hangslot van de gevangenisdeur verwijderd te hebben, stappen we in een volledig betegelde koelcel. De architect heeft vast lang nagedacht over de combinatie van de vloer- en muurtegels, het verlaagde plafond, de glitterspots en onmogelijk ingerichte badkamer. Het is een kunst om de douche zo te plaatsen dat het toilet altijd 'zeiknat' wordt. We dumpen onze tas en weten niet hoe snel we dit kinderparadijs moeten verlaten. Op straat houden we een pick-up aan, die ons op lonelybeach afzet. Het straatje vol met restaurants, barretjes en winkeltjes lijkt op Goa in India, dus we voelen ons direct thuis. En, een bijkomend voordeel, nauwelijks kinderen. Terug bij ons resort, is de magic ver te zoeken. Er staat een dj opgesteld in onze voortuin en het animatieteam is druk bezig met de medley van Abba. De Thaise gasten lijken zich goed te amuseren en zingen uit volle borst mee. Als we na een strandwandeling en heerlijk diner terugkomen bij onze koelcel, is de karaoke ingezet. Iedereen weet dat ik groot karaoke-fan ben, maar dit gejengel gaat zelfs mij te ver. Ondanks de herrie, vallen we met oordoppen in, airco aan en zonder steekbeestjes, als een blok in slaap.

Volledig uitgerust, besluiten we, ondanks dat we hier reeds geboekt hebben, onszelf niet langer te pesten en op zoek te gaan naar een nieuw alternatief. Natuurlijk meer richting het feestgedruis. Het is tenslotte kerst. Na wat gestruin, vinden we een bungalowtje, net buiten t lawaai van alle barretjes. Drie weken geleden opgeleverd, de verf is nog nat, en als het goed is, het matras nog schoon.
En wie wil er nou geen kerst vieren in een zalmroze huisje onder de kokospalmen?

We pikken onze rugzakken op, verlaten het Magic resort en brengen de rest van de dag door op lonelybeach. Het smalle strand doet zijn naam geen eer aan. Het valt niet mee om, met het hoge water, nog een plekje te vinden.
Met wat plastic kerstbomen wordt er een verwoede poging gedaan het strand in kerstsfeer te brengen.

Op Kerstavond wordt na lange tijd de mascara weer tevoorschijn getoverd, een jurkje opgesnord en een lekker luchtje opgedaan. De dames zijn er klaar voor! Tevergeefs, want op de kerstparty op het strand is een blik Thaise vrouwen opengetrokken, die alle aandacht opeisen. Beteuterd en vol afgrijzen kijken we hoe ze van de ene man in de ander klimmen. Het uitschot, waaronder onze enge buurman, probeert een poging bij ons.

Om twaalf uur wordt Merry Christmas in de fik gestoken. De letters zijn door de vlammen niet eens meer leesbaar en het enige kerstnummer van de hele avond is door de beat niet meer verstaanbaar. Er gaat nog een schrale vuurpijl de lucht in en dat is het. Vrolijk kerstfeest.

Eerste kerstdag lunchen we met sushi op het strand en genieten van het zonnetje. Het kerstdiner, gewoon lekker in een afgeknipte spijkerbroek, bestaat uit een pizza en lasagne. De honden van de eigenaar hebben een geheel eigen invulling van de ware kerstgedachte. Het kleine hondje, ter grote van een flinke cavia, botviert zijn seksuele behoeften op de kop van de grotere zwarte hond. Vrolijk kerstfeest.

Tweede kerstdag bestaat gelukkig nergens, dus we maken er gewoon weer een stranddagje van. Aangezien we vroeg in ons bedje lagen (lang leven de oordoppen), zijn we vandaag vroeg uit de veren en op tijd op het strand. Het is nog vloed, waardoor het strookje strand minimaal is. Net als we gesetteld zijn, komt er een enorme golf en kunnen we op de valreep onze tas redden. De rest is zeiknat. We doen een nieuwe poging, dit keer met een dammetje voor onze spullen. Het lijkt even effect te hebben, totdat een nog grotere golf gewoon over het dammetje gaat. Aangezien er weinig andere mogelijkheden zijn voor een plekje op het strand, breiden we ons project uit. We zijn tenslotte Nederlanders en doen onze naam nog eer aan ook. Na enig graaf- en bouwwerk, zijn er twee zanddammen, die ons keurig drooghouden. Dutch engineering. De buren daarentegen zijn al drie keer weggespoeld en kijken jaloers naar Van Dijk Beach 2.