Beschermengel
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
17 Januari 2012 | Thailand, Bangkok
Van Myanmar naar Khaosanroad in Bangkok. Een groter contrast kun je niet bedenken. Vanaf de luchthaven staan we meer dan twee uur vast in het drukke verkeer. Hier geen ossekarren en paardenkoetsjes, wel tuktuks en roze taxi's. Helaas heeft ons favoriete hotel geen kamer meer vrij en moeten we op zoek naar een alternatief. We vinden een vergelijkbaar hotel, alleen zonder zwembad en midden in het drukke gedeelte. Eind van de dag pikken we Remco op, die ons in Myanmar van het vliegtuig haalde en mij nu zal vergezellen door Laos. Onder het genot van een biertje, wisselen we verhalen uit over Myanmar. Net voor we willen gaan eten, krijgt Anemoon een smsje van haar moeder dat er gewaarschuwd wordt voor aanslagen in Bangkok. Na enig speurwerk op internet blijkt inderdaad dat bezienswaardigheden en plaatsen waar veel toeristen samenkomen, vermeden moeten worden. Daar zitten we dan, midden in Khaosan, waar zo'n beetje de hele wereld vertegenwoordigd is. In het begin doen we er nog een beetje lacherig over, maar wanneer we het aantal politieagenten en roadblocks op straat zien, voelen we ons toch niet helemaal op ons gemak. We zoeken zelfs een restaurant net buiten het drukke gedeelte. Anemoon en ik vragen oma nog een keer of ze goed voor ons wilt zorgen. Oma houdt ons al een maand goed in de gaten, in de vorm van de hondjes die ons in Myanmar de hele reis hebben gevolgd. Alle hondjes die oma ooit gehad heeft passeren de revue. Van prisca, tot micha en niet te vergeten Cindy. Als ze nou ook nog even kan zorgen dat er hier geen bom ontploft, zou dat mooi zijn. Oma wil ons daarboven vast nog niet zien. We vertrouwen volledig op haar goede zorgen en gaan, onder de hoede van onze beschermengel, naar de toeristische rooftop bar, een feestje vieren.
Met een extra tas vol aankopen, vertrekt Anemoon richting vliegveld. Echt jammer dat ze weggaat! Terug op Khaosan is de sfeer grimmig. Op iedere hoek van de straat staat politie. Auto's worden aangehouden en grondig gecontroleerd.
Met dank aan oma zit ik twee dagen later veilig in de trein richting de grens.
Het station is overzichtelijk, de trein is op tijd en onze coupe is vrijwel leeg. Er is meer personeel dan reizigers. De conducteur in z'n glad gestreken overhemd controleert de kaartjes, maakt ondertussen ook alle bedjes nog even op, de man met menukaart doet de bestellingen en tovert ergens alle gerechten vandaan, de dikke lassi toverrijst neger (daar is ie weer!) zorgt voor een biertje, een uitgedijde schoonmaakster, met mondkapje haalt haar zwabber nog eens door t gangpad en een nep politieagent, zo dun als een panlat, in een veel te strak pak en met een enorme pet, controleert de conducteur. Ik heb de uppersleeper en lig met m'n hoofd pal onder de tl verlichting die de hele nacht blijft branden. Volgende keer gaan niet alleen de oordoppen mee, maar ook zo'n lelijk oogmasker-verduisterings-ding.
Op het station nemen we een tuktuk naar het busstation, waar we twee kaartjes kopen richting Pakse, net over de grens in Laos. De grensovergang is een kwestie van wat formuliertjes voor een visum, betalen en klaar. De bus met bagage staat een paar meter verderop weer te wachten. Welkom in Laos.
Met een extra tas vol aankopen, vertrekt Anemoon richting vliegveld. Echt jammer dat ze weggaat! Terug op Khaosan is de sfeer grimmig. Op iedere hoek van de straat staat politie. Auto's worden aangehouden en grondig gecontroleerd.
Met dank aan oma zit ik twee dagen later veilig in de trein richting de grens.
Het station is overzichtelijk, de trein is op tijd en onze coupe is vrijwel leeg. Er is meer personeel dan reizigers. De conducteur in z'n glad gestreken overhemd controleert de kaartjes, maakt ondertussen ook alle bedjes nog even op, de man met menukaart doet de bestellingen en tovert ergens alle gerechten vandaan, de dikke lassi toverrijst neger (daar is ie weer!) zorgt voor een biertje, een uitgedijde schoonmaakster, met mondkapje haalt haar zwabber nog eens door t gangpad en een nep politieagent, zo dun als een panlat, in een veel te strak pak en met een enorme pet, controleert de conducteur. Ik heb de uppersleeper en lig met m'n hoofd pal onder de tl verlichting die de hele nacht blijft branden. Volgende keer gaan niet alleen de oordoppen mee, maar ook zo'n lelijk oogmasker-verduisterings-ding.
Op het station nemen we een tuktuk naar het busstation, waar we twee kaartjes kopen richting Pakse, net over de grens in Laos. De grensovergang is een kwestie van wat formuliertjes voor een visum, betalen en klaar. De bus met bagage staat een paar meter verderop weer te wachten. Welkom in Laos.
-
24 Januari 2012 - 16:25
Lies:
volgens mij heb jij een heel leger beschermengeltjes meegenomen!
Ze doen in ieder geval wel heel goed hun werk! En laat ze dat ook nog maar heel je reis lekker vol gaan houden -
24 Januari 2012 - 16:29
Opa:
Heel veel plezier met Remco in Laos -
24 Januari 2012 - 17:01
Jannie:
Je boft maar met al die beschermegeltjes. Veel plezier in Laos -
24 Januari 2012 - 17:04
Jannie:
Beschermegeltjes ??? wie weet wat die nog voor je kunnen betekenen -
25 Januari 2012 - 17:12
Anemoon:
Miss you... xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
